Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

ՕՐՕ-ն հանգեաւ ի Տեր, ու՝ ի՞նչ

ՕՐՕ-ն հանգեաւ  ի Տեր, ու՝ ի՞նչ
27.06.2017 | 09:22

«Կոնգրես» հյուրանոցում կիրակի օրը «Ժառանգությունը» հրաշալի համագումար արեց: Փառահեղ ելույթ ունեցավ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, անհրաժեշտ հայտարարություններն արեց, բացատրությունները տվեց, մեղադրանքները ներկայացրեց, հեռանկարը պարզեց: Գլխավորը՝ հանգստացրեց` չի հեռանալու ո՛չ քաղաքականությունից, ո՛չ Հայաստանից: Թեև ասաց՝ ինքը փրկիչ չէ, բայց կարող էինք հանգիստ շունչ քաշել, որ փրկության ուղին գտնված է, փրկվեցինք: Եթե այս ամենը չլիներ հիմա, ու եթե Րաֆֆի Հովհաննիսյանը համագումարին չհրավիրեր Վարդան Օսկանյանին ու Սեյրան Օհանյանին: Նրանք իդիլիան ջարդուփշուր արեցին: Առաջինը՝ լռությամբ, երկրորդը՝ խոսքով:

Մինչ նախկին նախարարներից մեկը լռում էր, մյուսը՝ խոսում, պարզ դարձավ՝ ՕՐՕ-ն այլևս չկա ու հայտնի չէ՝ ի՞նչ է լինելու ու լինելո՞ւ է: Հունիսի 25-ին Րաֆֆի Հովհաննիսյանը համախմբումի կոչ արեց, որին նույնիսկ Վարդան Օսկանյանն ու Սեյրան Օհանյանը չարձագանքեցին, ուրեմն ինչո՞ւ էին եկել մարդու տոնը փչացնելու: «Առաջիկա հինգ տարիներին համապետական ընտրությունների բացակայությունը ստիպում է մեզ պատրաստվել արտահերթ թավշյա իշխանափոխության»՝ ավետեց համագումարի հռչակագիրը: Րաֆֆի Հովհաննիսյանի կարծիքով՝ փողոցային պայքարի առիթ կարող է լինել 2018-ին Սերժ Սարգսյանի որոշումը՝ մնալ իշխանության մեջ՝ նախագահականից տեղափոխվելով կառավարություն. «Կասկած չունեմ, որ ինքը պիտի ուզենա երկարաձգել իր ցարական իշխանությունը: Եվ ուրեմն՝ նախապատրաստվենք, համագործակցենք, գտնենք բանաձևեր պայքարելու, որ վերջապես ունենանք մեր ուզած հանրապետությունը, ոչ թե կուսակցապետություն կամ սերժապետություն»: Այս նպատակով ամռանը նա բանակցելու է այլ ուժերի հետ ընդդիմադիր մեծ ճակատ ձևավորելու շուրջ՝ «ընդդեմ կուսակցապետության ու ոստիկանապետության»:

Նա դեմ չէ անգամ կուսակցությունների միավորմանը՝ բաց է «խորհրդարանական, նաև արտախորհրդարանական ողջ զանգվածի հետ, որը տեսնում է, որ այսպես շարունակել չի կարելի»: Սեյրան Օհանյանն ընդամենը կողմ էր լայն համախմբման, նրա համար մեկ է՝ ով է լինելու կառավարությունում, ով է լինելու իշխանությունում: «Կարևորն այն է, որ իշխանությունը համապատասխան գործունեություն ծավալի, մեր երկիրը առաջ ընթանա: Ձևավորվել է այսօրվա իշխանությունը, ունենք այն, ինչ ունենք, իր բոլոր՝ շատ չնչին դրական և մեծամասնությամբ բացասական երևույթներով: Բայց պատասխանատվություն և, ամենակարևորը, հաշվետվողականություն պետք է լինի ժողովրդի առջև: Եթե իշխանությունը այդ ամենը չիրականացնի, ժողովուրդը պետք է որոշի, դուրս գա և պահանջի, որպեսզի նրանք կա՛մ աշխատեն, կա՛մ իրենց տեղը զիջեն»: Վարդան Օսկանյանը լակոնիկ էր. «Ես հիմա որևէ մեկնաբանություն տալու պատրաստ չեմ: Այսօր «Ժառանգության» օրն է, շնորհավորում ենք նրանց»:


ՈՒ ո՞վ չգիտեր այս ամենը: Իմաստ ունե՞ր կիրակի օրով մարդկանց տնից-տեղից կտրել, ասելու՝ ինչ 1000 անգամ ասված է, լսված է ու չի արված: 1001-ը ի՞նչ է փոխելու: «Մենք այլևս ծնկի չենք գալու, զիջելու ժամանակ չունենք»՝ ասում էր «Ժառանգության» նախագահը, առաջ ունե՞ր, «Նոր Հայաստանի» աստեղային պահը 2013-ին տանուլ տվեց ու հիմա պիտի ընդունի, որ իր «ժամն» անցել է՝ նայի, թե չնայի հայելուն:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հ. Գ. 11-րդը գուցե ոչ վերջին, բայց վերջի համագումար էր՝ գնա, թե մնա Րաֆֆի Հովհաննիսյանը Հայաստանում, մեկ առ մեկ ցրվի՞, թե՞ գործի «Ժառանգությունը»:
Դատարկ փամփուշտով թիրախին կխփես, թե ոչ, մեկ է: «Ելքի» երիտասարդ «անդաստիարակները» չեն սխալվել, ժամանակն է հասկանալու։

Դիտվել է՝ 15859

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ